Start
„Różaniec modlitwą wyobraźni i serca” Ks. Jan Twardowski
Powstanie modlitwy różańcowej zawdzięczamy świętemu Dominikowi, żyjącemu w XIII w. Wspomniany twórca i założyciel zakonu kaznodziejskiego wraz ze swymi współbraćmi wzywali wiernych do odmawiania różańca, gdy Kościół przeżywał trudne chwile z powodu szerzenia się herezji. Ten rodzaj rozmowy i zjednoczenia z Panem Bogiem bardzo szybko zyskał - dziś powiedzielibyśmy - dużą popularność. Różaniec od wiek wieków dawał wiernym poczucie zjednoczenia, gdyż najczęściej odmawiany był we wspólnocie.Modlitwa ta od początku swego istnienia budziła świadomą wiarę wśród ludzi zarówno prostych jak i wykształconych elit.
Wielki artysta epoki renesansu – Michał Anioł musiał doświadczyć ogromu owoców płynących ·z tej modlitwy, skoro na jednym z najsłynniejszych swoich fresków „Sąd Ostateczny” tuż obok Maryi przedstawił anioła, który wyciąga za pomocą różańca dusze ludzkie z przepaści. Za pomocą tej metafory artysta ukazał niezwykłą funkcję zbawczą tej modlitwy, a zarazem zaświadczył o wierze w pośrednictwo zbawcze Maryi. Można powiedzieć, że Michał Anioł znakomicie oddał w tym fresku odwieczną prawdę Kościoła, iż Maryja jest jedynym mostem między Bogiem a ludźmi. Ten element to dowód na to, iż ludzie epoki odrodzenia doświadczali naocznie wielu łask oraz Bożej pomocy i wsparcia dzięki modlitwie różańcowej, która dawała im możliwość bycia w stałym kontakcie z Bogiem i nieustannego wracania do Niego myślą.
Stanęliśmy pod Krzyżem...
Dnia 14. września w Kościele obchodziliśmy Święto Podwyższenia Krzyża. W naszej Ojczyźnie w tym dniu, można było zaobserwować, jak wierni wyznawcy Chrystusa, ze szczególną stawali pod Krzyżem, wyznając w ten sposób swoją wiarę i oddając cześć Krzyżowi modlili się w intencji Ojczyzny.
Podobnie było i w naszej parafii. Stanęliśmy pod Krzyżem. Koronką do Bożego Miłosierdzia, śpiewem pieśni, odmawiając różaniec, polecaliśmy Ukrzyżowanemu sprawy naszej Ojczyzny. Każdy z wiernych miał możliwość ucałowania, przytulenia się do drzewa krzyża, przynosząc w swoich sercach osobiste prośby i intencje.
„Boże mój, kochasz Najświętszą matkę Moją i szczęśliwym się czujesz, że Ją kochasz...”
D
nia 07.09.2019 r. legion Maryi wraz z opiekunem duchowym ks. proboszczem Stanisławem Czachorem oraz kl. Robertem Rędzio uczestniczył w pielgrzymce do sanktuarium Matki Bożej Pięknej Miłości ( patronki legionu) w Polańczyku.
Kustosz ks. Wojciech Szlachta, przedstawił nam historię powstania sanktuarium oraz dzieje cudownego obrazu Matki Bożej Pięknej Miłości. Obraz to dawna ikona Matki Bożej Łopieńskiej, którą wraz z pięknym ołtarzem szafiastym przywiózł do Polańczyka w 1949 r. bogobojny oficer polskiego wojska. Do sanktuarium przybywają liczni pielgrzymi, szukający chwili modlitwy, wyciszenia i refleksji, a liczne wota zgromadzone w świątyni świadczą o ludzkiej wdzięczności za wyproszone łaski. My także zanosiliśmy swoje prośby do Matki Bożej Pięknej Miłości podczas mszy św. odprawionej przez ks. proboszcza.
Dożynki to ludowe święto połączone z obrzędami dziękczynnymi za ukończenie żniw i prac polowych.
Dożynki na początku XX wieku
Zasłużony polski etnograf prof. Józef Burszta w przedmowie do książki "Staropolskie święto żniw" Mariana Mikuty wskazuje na powiązanie pracy z folklorem w dożynkowych obchodach. "Staropolskie święto żniw - dożynki - są znakomitym przykładem bezpośredniego przejścia z pracy do obrzędu". Dożynki rozpoczynały się od momentu ścinania ostatniego snopa. "(...) z ostatnich ścinanych kłosów dziewczyny wiły obrzędowy wieniec żniwny (...). Następował potem pochód obrzędowego korowodu do wsi, gdzie następowały dalsze etapy uroczystości, zakończonej huczną zabawą", wyjaśnia Burszta. Nie można zapominać o funkcji dożynek, ich powiązaniem z religią. Obrzędy religijne miały na celu podziękowanie Bogu za plony i wyproszenie pomyślnych w kolejnym roku. Dziś nadal dożynki zaczynają się od mszy dziękczynnej. Dożynki, nazywane niegdyś też wieńcem, wieńcowem lub okrężnem, są uroczystą kulminacją całego cyklu prac na roli i świętowaniem zakończenia żniw. Głównym elementem dożynek jest wieniec uwity ze zboża, udekorowany kwiatami i wstążkami… Dziedzic przechowywał wieniec do następnych dożynek. Ziarno wykruszone z wieńca używano do pierwszych zasiewów, jako zapowiedź dobrych plonów w roku następnym. Po II wojnie światowej dożynki stały się ogólnopolskim świętem plonów. Dla swoich pracowników urządzały je Państwowe Gospodarstwa Rolne, wiejskie organizacje społeczne i polityczne.
Po 1980 roku dożynki nabrały charakteru religijnego, który jest aktualny do dzisiaj. O ile dożynki tradycyjne były świętem gospodarskim, to współcześnie, równie ważną częścią obchodów święta plonów, co pochód z wieńcem, jest msza święta. Te zmiany widoczne są także w formie wieńców, które przeważnie nie mają wiele wspólnego z tradycyjnym kształtem. Różnią się nie tylko rozmiarami (te dawne były wielkości korony wkładanej na głowę przodownicy), ale i wykorzystywaniem w nich symboliki religijnej, wizerunków Matki Boskiej, papieża Jana Pawła II, a także nawiązywaniem do aktualnych problemów społecznych (takich jak obrona życia poczętego). Równolegle rozwija się twórczość „okołodożynkowa”, czyli wykonywanie z kłosów, ziaren zbóż, kwiatów, warzyw i owoców modeli kościołów, monstrancji, kapliczek, symboli narodowych, a także koszy, wiatraków itd.
Wirtualne spacery
Aktualności
Podziękowania i prośby na Nowennę ku czci św. Andrzeja Boboli
Informacje
Aktualnie gościmy
Odwiedza nas 8 gości oraz 0 użytkowników.