Start

Św. Józef gotowy pomagać!

W związku z liturgicznym wspomnieniem św. Józefa Oblubieńca NMP, które przypada 19 marca, zamieszczamy jedno z wielu świadectw skutecznej pomocy Opiekuna Świętej Rodziny.

Kim dla mnie jest św. Józef? Ufam, że do bliższego poznania św. Józefa zachęciła mnie Maryja. Powstało wewnętrzne przekonanie, że nie da się być blisko Maryi i pomijać tego, którego Ona pokochała, a Bóg obdarzył zaufaniem, powierzając jego opiece Maryję i Jezusa.

Kiedy spotkałam się z figurą św. Józefa przedstawiającą go jako mężczyznę w sile wieku, który wprawnie i z czułością trzyma małego Jezusa na ręku, wydał mi się bardzo rzeczywisty. Zapragnęłam pojechać do Kalisza, by nawiedzić sanktuarium św. Józefa.

Skorzystałam z pierwszej nadarzającej się okazji, by przed słynącym łaskami obrazem zawierzyć swoją rodzinę, a zwłaszcza ciężko chorego na nowotwór mojego tatę. Na owoce nie trzeba było długo czekać, gdyż po kilku dniach otrzymałam wiadomość, że badanie USG wykazało zmniejszenie liczby przerzutów w wątrobie u taty i czułam, że św. Józef jest gotów zaofiarować nam swoją pomoc na stałe. Niedługo potem wraz z mężem szukaliśmy malowniczego miejsca, by postawić tam letni domek. Okazało się, że upatrzony kawałek ziemi to okolice… Józefowa.

Powstało pragnienie, by właśnie w tym miejscu mogła stanąć figura św. Józefa, by przypominała nam i innym o jego orędownictwie. Pojawiły się jednak trudności natury administracyjnej związane z zakupem działki, a sprawa odwlekała się w czasie. Zrozumiałam, że muszę powierzyć tę sprawę św. Józefowi, by stało się jasne, jaka jest wola Boża. Z tą myślą weszłam do kościoła w nieznanej mi dzielnicy i… oniemiałam.

Przed ołtarzem stała udekorowana figura św. Józefa, z płonącą lampką, gdyż właśnie miała się rozpocząć Msza św. z nabożeństwem ku czci św. Józefa.

Czytaj więcej...

Odkrywajmy wartość praktyk wielkopostnych

 Św. Augustyn powiedział kiedyś, że post i jałmużna stanowią dwa skrzydła, na których nasza modlitwa wznosi się ku Bogu. I jest w tym głęboki sens. Obie te praktyki pomagają nam w wyzbyciu się mentalności konsumpcyjnej, która głosi, że do szczęścia potrzebujemy „rzeczy”. Budują też jedność pomiędzy tymi, którzy posiadają wiele, i tymi, którzy posiadają mało. Można powiedzieć, że post i jałmużna to potężne siły, które pomagają nam zjednoczyć się w jednym Ciele Chrystusa. W trwającym obecnie Wielkim Poście spróbujmy zdystansować się od spraw materialnych, które zabierają tak wiele naszego czasu, od tego, czego naszym zdaniem koniecznie nam potrzeba lub co koniecznie musimy wykonać. Spróbujmy oderwać nasze serca od tego wszystkiego, abyśmy w tym czasie łaski doświadczyli prawdziwej przemiany duchowej.

Czytaj więcej...

Namaszczenie chorych - niedoceniany sakrament

 „Choruje ktoś wśród was? Niech sprowadzi kapłanów Kościoła, by się modlili nad nim i namaścili go olejem w imię Pana. A modlitwa pełna wiary będzie dla chorego ratunkiem i Pan go podźwignie, a jeśli popełnił grzechy, będą mu odpuszczone” (Jk 5,13-15)

Ból, cierpienie oraz choroba są wpisane w naturę ludzką od zarania dziejów. Wspomniane powyżej dolegliwości bardzo często przyjmują różne dokuczliwe formy, które są utrapieniem w codziennym życiu dla chorego jak i dla bliskich pełniących pokorną służbę przy nim. Choć zmaganie się z chorobą stanowi jeden z najtrudniejszych elementów życia ludzkiego, to dla ludzi wierzących staje się wezwaniem do odczytania rzeczywistości, w której obecnie się znajdują w perspektywie wiary. Także i Biblia pełna jest opowieści o ludziach chorych i cierpiących. W Starym Testamencie czytamy o zarazach, epidemiach, głodzie oraz innych kataklizmach niosących cierpienie i śmierć. Mamy także niezwykle poruszającą historię Hioba, jako przykład niezawinionego cierpienia; człowieka, który stracił zupełnie wszystko. Ewangelie zapełnione są historiami o ludziach głuchych, niemych, niewidomych, borykających się z trądem, kobiety mającej krwotok, człowieka z uschłą ręką…. Wszystkim tym ludziom z pomocą przyszedł Jezus mający moc uzdrawiania i odpuszczania grzechów.On nigdy nie pozostawał obojętny wobec ludzkiego cierpienia. Podczas swego ziemskiego życia niejednokrotnie kładł ręce na chorych, niósł im ulgę w cierpieniu, uzdrawiał oraz wypędzał złe duchy.

Czytaj więcej...

Wstawiennictwo św. Agaty

5 lutego, w liturgiczne wspomnienie św. Agaty ma miejsce obrzęd święcenia chleba i wody. Wiąże się to ściśle z osobą świętej męczennicy. Agata żyła w III w. w Katanii na Sycylii. Po przyjęciu chrztu, będąc już osobą dorosłą pragnęła poświęcić się Chrystusowi i żyć w stanie dziewiczym. Odznaczała się wyjątkową urodą, dlatego wielu ubiegało się o jej rękę, pośród nich sam namiestnik Sycylii. Odmowa ze strony Agaty była odczytana jako wzgarda co zrodziło w namiestniku Kwincjanie uczucie nienawiści i pragnienie zemsty. Kiedy za cesarza Decjusza wybuchły prześladowania chrześcijan, namiestnik Kwincjan aresztował Agatę. Prześladowca chciał zniesławić jej dziewictwo, dlatego oddał ją pod opiekę rozpustnej kobiecie. Skoro jednak nie przyniosło to pożądanego skutku, poddawano Agatę okrutnym torturom, m. in. odcięto jej piersi, po czym wrzucono ją na rozżarzone węgle. W tym czasie miasto nawiedziło trzęsienie ziemi, w którym zginęło wielu pogan. Namiestnik odczytał to jako znak od Boga. Agata zmarła 5 lutego 251 roku.

Czytaj więcej...