Start

Wspomnienia z pielgrzymki do Lwowa

 Z inicjatywy ks. kan. Stanisława Czachora (Dziekana Dekanatu Zawichojskiego), w dniach 14-15.06.2019 r. została zorganizowana pielgrzymka do Lwowa. W wyprawie uczestniczyło 45 osób (z parafii Dwikozy, Zawichost, Annopol, Goźlice, Ćmielów i z okolic Sandomierza). Wczesnym rankiem, ze śpiewem godzinek na ustach, wyruszyliśmy do miasta, które w latach 1340-1945 należało do Polski i było kuźnią polskiej kultury i nauki. Podróż trwała dość długo, z uwagi na specyfikę przejścia granicznego w Medyce i utrudnienia komunikacyjne we Lwowie. W towarzystwie przewodnika Pana Bazylego, rozpoczęliśmy spacer po ulicach Lwowa, poznawaliśmy historię poszczególnych dzielnic. Dłużej zatrzymaliśmy się w dzielnicy ormiańskiej. W Katedrze ormiańskiej p.w. Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny (z XIV w.) odmówiliśmy modlitwę Pańską i następnie wysłuchaliśmy pięknego śpiewu modlitwy Pańskiej w obrządku ormiańskim, w wykonaniu Diakona tamtejszej Wspólnoty. Wnętrze świątyni jest ozdobione malowidłami Jana Henryka Rosena, który w oryginalny i symboliczny sposób przedstawia różne wydarzenia religijne (np. ustanowienie Najświętszego Sakramentu, pogrzeb Św. Odilona). Dalszy ciąg naszej przechadzki to wsłuchiwanie się w ciekawe historie związane z nacją żydowską we Lwowie, Kamienicą Bandinellich, Czarną Kamienicą i Cerkwią Włoską. W końcu przyszedł czas na zakwaterowanie w Domu Pielgrzyma im. bł. Jakuba Strzemię we Lwowie-Brzuchowicach, prowadzonym przez Archidiecezję Lwowską Obrządku Łacińskiego. Przywitał nas serdecznie Dyrektor ks. Waldemar Biszko, który bardzo zręcznie zarządza dużym kompleksem wypoczynkowym. Przyszedł czas na posiłek, zakwaterowanie i przygotowanie do obcowania z kulturą na najwyższym poziomie, w Operze Lwowskiej. Zmęczeni, stosowniej odziani, ale zaciekawieni, wyruszyliśmy do Opery. Balet Jezioro Łabędzie, skomponowany w czterech aktach przez Piotra Czajkowskiego, od 1877 r. zachwyca publiczność na scenach całego świata. Urzekły nas: choreografia przedstawienia, zegarmistrzowska precyzja ruchów i piękne sylwetki wykonawców. Przepełnieni wrażeniami i spowici zmęczeniem powróciliśmy do Domu Pielgrzyma. Ks. Stanisław, z kapłańskiej pobożności, odprawił Mszę Św. w naszej intencji, w kaplicy ośrodka. Nie liczył na udział zmęczonych pątników, a tu stawili się prawie wszyscy. Wspólnie uczciliśmy polskiego męczennika bł. Michała Kozala i podziękowaliśmy za dobrze przeżyty dzień. Cóż rzec, spełniły się w nas słowa Chrystusa – „Po owocach Ich poznacie” (Mat. 7, 16)

Czytaj więcej...

Z wizytą u św. Andrzeja w Strachocinie

Dnia 11.06.2019 odbyła się pielgrzymka zorganizowana przez Koło Gospodyń Wiejskich w Dwikozach do miejsca kultu Św. Andrzeja Boboli w Strachocinie. Brało w niej udział kilkanaście osób na czele z ks. kan. Stanisławem Czachorem. Po przybyciu na miejsce zostaliśmy powitani przez ks. Józefa Niżnika - kustosza tamtejszego Sanktuarium, który jest świadkiem ponadnaturalnych zjawisk. Do niego przychodził Św. Andrzej Bobola i domagał się wręcz kultu, czci właśnie w Strachocinie. Ks. Niżnik rozumiejąc intencje nawiedzającej go postaci zapoczątkował kult św. Andrzeja.  Sprowadził do Strachociny relikwie Świętego. Miało to miejsce 16.05.1988 roku. Chociaż już wcześniej mieliśmy sposobność poznać żywot Św. Andrzeja, przebywając w Strachocinie, bardziej poczuliśmy Jego obecność. Podczas Mszy Świętej celebrowanej przez naszego księdza kanonika zanosiliśmy do Boga za wstawiennictwem Św. Andrzeja wszystkie intencje z którymi tam udaliśmy się. Wznosiliśmy modlitwę o utwierdzenie wiary i prawdziwej pobożności w naszych rodzinach, rodzinach naszej parafii i całym narodzie polskim. Jako uczestnicy tej pielgrzymki możemy się podzielić radością, że i nam dane było znaleźć się w tym szczególnym miejscu, do czego też zachęcamy wszystkich, którzy tam nie byli, jak i tych którzy kolejny raz udają się do miejsca kultu, czci Św. Andrzeja Boboli. Gorąco zachęcamy.

                                                                                                                         U. Sapielak

Tydzień Biblijny

W dniach 5-11.05.2019 w Kościele w Polsce przeżywamy XI Tydzień Biblijny pod hasłem: "Głosili ewangelię mocą Ducha Świętego" (1 P 1,12). Dla wielu z nas jedyną okazją do słuchania Pisma Świętego jest niedzielna Msza św. Św. Hieronim (znawca Pisma św., który w ciągu 24 lat przetłumaczył z języka greckiego na język łaciński całe Pismo Święte) mówił, że "nieznajomość Pisma Świętego jest nieznajomością Boga”. Pismo Święte jest skarbnicą spraw Bożych, jedyną księgą, która zebrała głos Boga. Słowo Boże nie głosi sezonowych półprawd, nie idzie z duchem czasu, ale głosi pełną prawdę.

XI Tydzień Biblijny ma pomóc wiernym w lepszym zaprzyjaźnieniu się z Pismem Świętym. Chodzi tutaj o wskazanie na święte księgi jako na źródło wiary chrześcijańskiej i naszej kultury europejskiej. Wspólne czytanie buduje międzyludzkie więzi, a to również jest jednym z celów jaki nam przyświeca. Polski Naród potrzebuje zbliżenia do Boga, On tego pragnie, a wspólnotowe pochylenie się nad świętym tekstem będzie nam w tym bardzo pomocne. Skupienie się na Piśmie Świętym jest jednym ze sposobów adoracji żywego Boga. W Biblii poznajemy objawiającego się nam Boga, w nim odczytujemy Jego wolę. Ono nie jest wyłącznie zapisem historycznych wydarzeń, ale wciąż aktualną nauką dla nas współczesnych.

Czytaj więcej...

Nabożeństwa majowe - znaczenie i tradycja

 Maj jest w Kościele miesiącem szczególnie poświęconym czci Matki Bożej. Słynne „majówki” – nabożeństwa, odprawiane wieczorami w kościołach, przy grotach, kapliczkach i przydrożnych figurach, na stałe wpisały się w krajobraz Polski. Jego centralną częścią jest Litania Loretańska, do której w tym roku dodano nowe wezwanie.

Początków tego nabożeństwa należy szukać w pieśniach sławiących Maryję Pannę znanych na Wschodzie już w V wieku. Na Zachodzie poświęcenie majowego miesiąca Matce Bożej pojawiło się dopiero na przełomie XIII i XIV w., dzięki hiszpańskiemu królowi Alfonsowi X. Zachęcał on by wieczorami gromadzić się na wspólnej modlitwie przed figurami Bożej Rodzicielki.

Nabożeństwo majowe bardzo szybko stało się popularne w całej chrześcijańskiej Europie. Jeden z mistyków nadreńskich, dominikanin bł. Henryk Suzo, w swoich tekstach wspomina, że jeszcze jako dziecko w maju zbierał na łąkach kwiaty i zanosił je Maryi. W XVI w. upowszechnieniu nabożeństwa sprzyjał wynalazek druku. Po raz pierwszy maj został nazwany miesiącem Maryi w wydanej w 1549 r. w Niemczech książeczce „Maj duchowy”, która była odpowiedzią na Reformację.

W wielu żywotach świętych oraz kronikach zakonnych można wyczytać o majowym kulcie Maryi Panny. Dobrym przykładem jest św. Filip Nereusz, który gromadził dzieci przy figurze Matki Bożej, zachęcał do modlitwy i do składania u jej stóp kwiatów. Podobne zwyczaje opisują XVII wieczne kroniki włoskich dominikanów.

Ojcem nabożeństw majowych jest żyjący na przełomie XVII i XVIII wieku w Neapolu jezuita o. Ansolani. Organizował on w kaplicy królewskiej specjalne koncerty pieśni maryjnych, które kończył uroczystym błogosławieństwem Najświętszym Sakramentem. Wielkim propagatorem tej formy czci Matki Bożej był jezuita, o. Muzzarelli, który w 1787 r. wydał specjalną broszurkę, którą rozesłał do wszystkich włoskich biskupów.

Pomimo kasaty jezuitów przez Klemensa XIV, o. Mazurelli wprowadził nabożeństwo majowe w kościele Il Gesu w Rzymie. Rozpowszechnił je również w Paryżu, towarzysząc papieżowi Piusowi VII podczas koronacji Napoleona Bonaparte. To właśnie Pius VII obdarzył nabożeństwo majowe pierwszymi odpustami. W 1859 r. kolejny następca św. Piotra – Pius IX, zatwierdził obowiązującą do naszych czasów formę nabożeństwa, składającego się z Litanii Loretańskiej, nauki kapłana oraz uroczystego błogosławieństwa Najświętszym Sakramentem.

Czytaj więcej...