„Wczesny świt żegna się z nocą. Srebrny sierp księżyca ustępuje miejsca jasnym, początkowo nieśmiałym promykom słońca. Wstałam, wyszłam przed dom i wpatrywałam się w niebo, które tylko tu jest tak piękne, tu nad moją ukochaną Kotliną sandomierską, gdzie się urodziłam i mieszka… Tu malowniczo położona jest mała wioska Bożydar, wstęgą swoją rzeka Wisła ją owija. (……) W mojej ukochanej wiosce przed laty zostaje powołana do życia Róża Różańcowa….” [1]
Historia powstania koła różańcowego wśród mieszkańców Bożydaru sięga czasów przedwojennych. Istniały wówczas dwie róże różańcowe. Lecz chaos i niepokój wywołany działaniami wojennymi spowodował zaprzestanie ich działalności na długie lata. Nie oznaczało to jednak, że różaniec przestał być odmawiany. Wręcz przeciwnie – mieszkanki wioski, zainspirowane działalnością swoich matek i babć krzewiły ten piękny zwyczaj odmawiania różańca w domach. Wzrastanie mieszkańców w duchu wiary i przywiązania do tradycji zaowocowało wznowieniem działalności koła różańcowego na początku lat 70-tych. Do powołania Róży Matki Boskiej Bolesnej przyczyniły się w sposób szczególny jedne z najstarszych jej członkiń – śp. Janina Tarłowska oraz śp. Wacława Kruk. Na czele Róży liczącej 15 osób stanęła zelatorka Wanda Dąda, która do dnia dzisiejszego ofiarnie i sumiennie sprawuje tę funkcje. Ówczesny proboszcz parafii śp. ks. kanonik Jan Szczepanowski organizował pierwsze spotkania z chętnymi, wygłaszanym słowem ożywiał działalność koła oraz pobudzał świadomą wiarę wśród jej członkiń. Przyczyniło się to do powstania kolejnych kółek różańcowych we wszystkich wioskach parafii Dwikozy.
Siostry Róży Matki Boskiej Bolesnej od początku swojego istnienia gromadziły się na comiesięcznych spotkaniach w każdą pierwszą niedziele miesiąca, podczas których odbywała się wymiana tajemnic różańcowych oraz wspólne odmawianie jednej części różańca. Ponadto zebrania te służyły omawianiu spraw organizacyjnych, rozmów na tematy wiary oraz podejmowania postanowień i planów na dalszą działalność. Początkowo comiesięczne spotkania tradycyjnie miały miejsce w domu zelatorki, z czasem zostały przeniesione do świetlicy wiejskiej. Po zmarłych siostrach, które codziennie gorliwie i pokornie pochylały się nad różańcem, „tajemnice przejmują ich córki, wnuczki, synowe oraz sąsiadki”. Wszystko po to, by Róża mogła kwitnąć w pełni”.[2]
16 października 2002 roku papież św. Jan Paweł II w liście apostolskim zatytułowanym „Różaniec Dziewicy Maryi” ogłosił ROK RÓŻAŃCA. Tym samym rozpoczynając 25. rok swojego pontyfikatu Ojciec Święty wprowadził nową część różańca – tajemnice światła, uwzględniając lata publicznej działalności Pana Jezusa. Odtąd cały różaniec liczy 20 tajemnic, czyli każda żywa róża składa się z 20 osób. „Dlatego też nasza Róża powiększa się o 5 nowych sióstr. (…) Jest nas więcej, a zatem większy zapał do działania, bo sama wiara bez uczynków martwa jest”[3].
W 2010 roku została podjęta decyzja o odnowieniu figury Matki Boskiej, znajdującej się w centralnym punkcie wioski z okazji 100-lecia jej istnienia. Przy czynnym udziale i pełnym zaangażowaniu wszystkich mieszkańców udało się wykonać prace renowacyjne. W tym samym roku, podczas powodzi, która dotkliwie nawiedziła Bożydar został uszkodzony Krzyż, znajdujący się nieopodal wspomnianej Figury Matki Bożej. Tym razem również mieszkańcy nie zawiedli. Naprawa i odnowa Krzyża miała miejsce w 2011 roku, nad którą czuwało i zorganizowało koło różańcowe w 136 rocznicę jego istnienia. Figurę oraz krzyż poświęcił uroczyście ówczesny proboszcz ś.p. ks. Kanonik Marian Misiak. Dokonanie tych dzieł było wyrazem siły, która uwidacznia się we wspólnocie razem wołającej do Matki Cierpliwej i Słuchającej, do Matki, „która wszystko rozumie i sercem ogarnia każdego z nas”.
Zasadniczym i nadrzędnym celem wynikającym z działalności koła jest oczywiście modlitwa oraz codzienne, nieustanne i wierne wyruszanie w drogę, by adorować Jezusa i Maryję w tajemnicach radosnych, bolesnych, chwalebnych i tajemnicach światła. Droga ta może być autentyczna tylko wówczas, gdy konsekwencją tego nabożeństwa jest pochylenie się nad drugim człowiekiem. Dlatego też koło różańcowe Matki Bożej Bolesnej włącza się systematycznie w działania charytatywne, takie jak: organizowanie pomocy finansowej dla chorych i potrzebujących, odwiedzanie chorych w domach oraz pomoc w organizowaniu pierwszopiątkowych spowiedzi dla chorych. Ponadto siostry organizują działalność religijną i włączają się w lokalne życie społeczne. Co roku śpiewane są nabożeństwa majowe po figurą Matki Boskiej; w październiku odmawiany jest codziennie różaniec w świetlicy wiejskiej, a podczas Wielkiego Postu w kościele parafialnym członkinie biorą udział w Drodze Krzyżowej, z rozważaniami własnego autorstwa.
Od wielu lat każdego roku koło zamawia Mszę Świętą w intencji wszystkich mieszkańców wioski, która zwykle odbywa się przy ołtarzu przygotowanym w miejscowej świetlicy. Tam też organizowane są spotkania opłatkowe oraz uroczystości związane z Dniem Matki i Dziecka.
Siostry nie przechodzą obojętnie obok spraw trudnych – aktywnie włączają się w akcję modlitwy „adopcja dziecka poczętego”, której celem jest powierzenie Bogu zagrożonego maleńkiego życia. Z różańcem w ręku proszą również o miłosierdzie dla tych, którzy odeszli – nie tylko sióstr, ale również wszystkich zmarłych mieszkańców Bożydaru. Tak rozumiana pamięć o zmarłych oraz zatroskanie o ich życie wieczne jest wypełnieniem przez koło uczynku miłosierdzia względem duszy.
Członkinie koła każdego roku aktywnie pomagają w przygotowaniu wieńca dożynkowego oraz palmy wielkanocnej; a w 2019 roku, podczas Narodowej Modlitwy pod Krzyżem wypraszały potrzebne łaski dla wszystkich mieszkańców wioski, modląc się pod figurą wiejskiego krzyża.
To nie koniec podejmowanych prze nie działań. Przez ponad 20 lat organizowały (ś.p. Janina Tarłowska, ś.p. Maria Płaza oraz Wanda Dąda) pielgrzymki do Lichenia i na Jasną Górę, w których uczestniczyły koła różańcowe z całej parafii. Co roku biorą czynny udział w Diecezjalnych spotkaniach Kół Żywego Różańca.
Wszystkie te działania podejmują chętnie, dla dobra własnego, drugiego człowiek oraz na chwałę Bożą. Taki sens ma modlitwa różańcowa, która rodzi się w sercu a jej owocem jest miłość oraz wiara objawiająca się w czynach. Jest to modlitwa, która pomaga spotkać się z Chrystusem, która uczy wiedzieć oblicze Chrystusa w drugim człowieku.
W Uroczystość Zesłania Ducha Świętego 2020 roku symbolicznie odbyły się obchody 50-lecia działalności Koła Różańcowego Matki Bożej Bolesnej. Punktem centralnym uroczystości była Msza Święta pod przewodnictwem ks. Proboszcza Artura Barańskiego. Po eucharystii kapłan wyraził radość oraz ogromną wdzięczność względem wszystkich członkiń koła. Podkreślał moc i siłę jaką ma
ta niezwykle prosta a zarazem skuteczna modlitwa. Z powodu trwającej epidemii spotkanie członków koła z księżmi pracującymi w naszej parafii odbyło się 5 lipca 2020 roku poszerzone o wiejskie społeczności lokalne. Spotkaniu towarzyszył skromny poczęstunek przygotowany własnoręcznie przez członkinie oraz niepowtarzalna atmosfera. Było ono również okazją do zjednoczenia, pielęgnowania ducha wspólnoty oraz momentem powrotu do pięknych wspomnień.
[1] Fragment tekstu pochodzi z Kroniki Koła Żywego Różańca Matki Boskiej Bolesnej. Autorem teksu jest Anna Mikina, wieloletnia członkini koła.
[2] Fragment tekstu pochodzi z Kroniki Koła Żywego Różańca Matki Boskiej Bolesnej. Autorem teksu jest zelatorka Wanda Dąda.
[3] Fragment jw.
Joanna Główka
