Ubóstwo, czystość i posłuszeństwo
– rekolekcje z ks. Rafałem Olszówką
Tegoroczne rekolekcje wielkopostne prowadził dla naszej wspólnoty parafialnej ks. Rafał Olszówka, na co dzień pełniący posługę kapłańską w parafii Annopol. Ksiądz rekolekcjonista swoje nauki oparł na trzech podstawowych ślubach zakonnych, które składają osoby pragnące prowadzić życie konsekrowane. Jednocześnie w bardzo prosty i jasny sposób próbował ukazać, że reguły te dotyczą każdego z nas, że mogą stać się filarem w budowaniu i ubogacaniu życia duchowego. Bez względu na wiek oraz rolę jaką pełnimy w społeczeństwie, te trzy cnoty – ubóstwo, czystość i posłuszeństwo dają nam szanse na lepsze poznanie, umiłowanie i naśladowanie Chrystusa.
PIĄTEK – UBÓSTWO
Nauki rozpoczęły się rozważaniem drogi krzyżowej, która przecież UBÓSTWEM niemalże przenika. Przede wszystkim przenika w postawie Chrystusa. Św. Paweł w liście do Koryntian pięknie to tłumaczy: „Znacie przecież łaskę Pana naszego, Jezusa Chrystusa, który będąc bogatym, dla nas stał się ubogim, aby nas ubóstwem swoim ubogacić”. (2 Kor 8,9). Brzmi paradoksalnie, lecz ubóstwo Chrystusa jest inne niż powierzchowne jego rozumienie. Jeśli właściwie zrozumiemy drogę krzyżową, zrozumiemy także, iż Jezusowe ubóstwo to nie brak posiadania lecz umiejętność posiadania oraz w imię bezgranicznej miłości zdolność do rozdawania tego, co posiadamy. Chrystus przecież nie stracił lecz oddał za nas życie, aż do ostatniej kropli krwi, gestu, słowa…. Ksiądz Rafał zwrócił uwagę, że to ubóstwa cierpiącego Jezusa w drodze krzyżowej udziela się innym, których Zbawiciel spotyka: Maryi, która w milczeniu oddaje swojemu synowi kochające spojrzenie; Weronice, która ryzykuje wrogą reakcję tłumu, ale ofiaruje Zbawicielowi prosty gest otarcia twarzy; Szymonowi z Cyreny, który co prawda przymuszony, ale oddaje Chrystusowi swój czas; oraz grupie niewiast, które w swych łzach ofiarowały niewinnie umęczonemu swe szczere współczucie i mężną odwagę. Naukę o ubóstwie ks. Rafał kontynuował podczas kazania na mszy świętej, mówiąc, iż nadmiar dóbr materialnych może znacząco zmienić lub nawet zniszczyć duchowe pragnienie posiadania i dzielenia się wewnętrznym bogactwem. Pozostaje refleksja – co i kiedy ostatnio ofiarowałem Chrystusowi widzianemu w drugim człowieku?
SOBOTA – CZYSTOŚĆ
Był to dzień przystąpienia do sakramentu pokuty i pojednania, czyli oczyszczenia swojego serca. W tym kontekście ks. Rafał skupił się na nauczaniu o czystości, której istotą nie muszą być ascetyczne ograniczenia i wyrzeczenia, ale przede wszystkim głębokie pragnienie życia dla Jezusa. Zachęcał do częstego przystępowania do sakramentów, które buduje pokój w naszych sercach. Czystość serca to także życie oparte na prawdzie, czyli długotrwałe zadanie, które każdy z nas realizuje przez całe życie. Zadanie trudne, sprowadzające się do walki przeciw siłom zła, które chcą oderwać nas od Boga. Lecz wiemy, że tylko prawda nas wyzwoli. Tę walkę o prawdę i o czystość serca można wygrać tylko z Chrystusem, przez Jego krzyż i zmartwychwstanie.
NIEDZIELA – POSŁUSZEŃSTWO
O posłuszeństwie oraz wdzięczności tak bardzo powiązanej i wynikającej z posłuszeństwa ks. Rafał nauczał podając wiele przykładów zaczerpniętych z życia. Posłuszeństwo wiąże się z bezgranicznym zaufaniem, pokorą względem Boga oraz gotowością do pełnienia Jego woli. W tym przypadku ksiądz rekolekcjonista podał przykład samego Jezusa, który pomimo trwogi, strachu i lęku jakich doświadczył w Ogrodzie Oliwnym wyraził chęć wypełnienia woli Boga do końca. Doskonale wiemy, że z łatwością dziękujemy Panu Bogu za wszystkie dobre momenty w życiu, znacznie trudnie wyrazić wdzięczność za chwile trudne, za cierpienie, za chorobę czy ból po stracie bliskiej osoby. Nie chodzi tu oczywiście o gloryfikację cierpienia, ale uświadomienie sobie, że paradoksalnie te wszystkie trudne momenty przeżyte w posłuszeństwie Bogu, wydobywają z nas to co najpiękniejsze; uszlachetniają, uwrażliwiają oraz uczą pokory, co prowadzi do umocnienia naszej wiary. W kazaniu kończącym nasze parafialne rekolekcje ks. Rafał przekazał nam świadectwa wielu ludzi, których receptą i lekiem na cierpienie, ból i życiowe zakręty nie był bunt czy gniew, ale ufne zawierzenie się Bogu, współpraca z Jego łaską i posłuszeństwo Jego słowu, a także odwaga by zgodzić się na plan Boga nawet jeśli on przeczy naszym ludzkim kalkulacjom – to taka „duchowa tabletka” -jak mówił ks. Rafał – jedyny lek, który nie daje skutków ubocznych.
W tym trudnym czasie pandemii składamy serdeczne podziękowania ks. Rafałowi za słowo, które do nas skierował, którego tak bardzo wszyscy potrzebujemy, a refleksja nad nim z pewnością towarzyszyć nam będzie aż do Wielkanocnego Poranka, by jak najpiękniej przeżyć zwycięstwo Chrystusa nad śmiercią.
Joanna Główka
